ตะวันออกกลางถือว่าเป็นดินแดนที่ไม่เคยว่างเว้นความขัดแย้งและสงครามตลอดระยะเวลาอันยาวนานของประวัติศาสตร์ก็ว่าได้ ซึ่งความขัดแย้งในดินแดนตะวันออกกลางโดยเฉพาะในพื้นที่ปาเลสไตน์นั้นเกิดขึ้นตลอดเวลา ตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมีแบ่งเขตอิทธิพลยึดครองกันระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส มีการอพยพของชาวยิวมายังดินแดนปาเลสไตน์อย่างต่อเนื่อง และมาพุ่งขึ้นสูงสุดเมื่อชาวยิวหนีตายจากการไล่ล่าของพวกนาซีจากยุโรปสู่ดินแดนถิ่นฐานดั้งเดิมของตัวเอง ต่อมาคณะกรรมการที่ดูแลเรื่องปัญหาปาเลสไตน์ของสหประชาชาติได้พิจารณาสนับสนุนและเสนอให้มีการแบ่งปาเลสไตน์ออกเป็น 2 ประเทศ
ดินแดนตะวันออกกลางเป็นจุดศูนย์กลางของความขัดแย้งตั้งแต่ปีค.ศ.1945 เนื่องจากน้ำมันในภูมิภาคนี้เป็นขุมพลังสำคัญที่ชาติมหาอำนาจต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น และยุโรปตะวันตก ต่างก็ต้องการ โดยสองมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต ต่างสนับสนุนการแบ่งแยกดินแดนปาเลสไตน์เพื่อแก้ปัญหา แต่ชาวอาหรับปาเลไตน์ไม่เห็นด้วยก่อการชุมนุมประท้วงและในที่สุดก็นำมาสู่ความจราจลวุ่นวาย มีการปะทะกันระหว่างชาวยิวแบะชาวอาหรับ ขณะที่สมัชชาใหญ่ของสหประชาชาติกำลังแสวงหาแนวทางในการเข้าไปคุ้มครองสันติภาพในพื้นที่ขัดแย้ง
สาเหตุความขัดแย้งระหว่างกลุ่มประเทศอาหรับ
1.สาเหตุด้านเชื้อชาติ เพราะเป็นดินแดนที่มีหลากหลายเชื้อชาติมาตั้งแต่อดีต คือ อาหรับ เปอร์เซีย เติร์ก ที่เหลือเป็น เคิร์ด ยิว และชนกลุ่มน้อยอื่นๆ
2.ความขัดแย้งทางด้านศาสนา เพราะเป็นแหล่งกำเนิดศาสนาสำคัญของโลกถึง 3 ศาสนา คือ ศาสนายิว คริสต์ศาสนา และศาสนาอิสลาม
3.ปัญหาทางด้านเศรษฐกิจ เนื่องจากประเทศต่างๆในภูมิภาคตะวันออกกลางมีฐานะไม่เท่าเทียมกันทางด้านเศรษฐกิจ ทรัพยากรน้ำมันจึงกลายเป็นสาเหตุของความขัดแย้ง
4.ปัญหาทางด้านการเมือง เนื่องจากประเทศต่างๆในภูมิภาคตะวันออกกลางมีระบอบปกครองที่แตกต่างกัน
5.การแทรกแซงของชาติมหาอำนาจ เป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้น
ผลกระทบของปัญหาความขัดแย้ง
1.สภาพการเมืองของโลกตึงเครียดขึ้น
2.ได้เปิดโอกาสให้ชาติมหาอำนาจเข้ามาแทรกแซงมีอิทธิพลในประเทศต่างๆ
3.ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโลกอย่างรุนแรง
4.ส่งผลให้เกิดการก่อการร้ายไปทั่วโลก
5.ความสูญเสียในชีวิตและทรัพย์สินจำนวนมาก
6.เกิดผลกระทบต่อภาวะเศรษฐกิจ
7.ขวัญและกำลังใจชาวอเมริกันตกต่ำ
8.ประชาชนให้การสนับสนุนรัฐบาลในการรักษาความมั่นคง